Sprawa Brodvinu.

Tekst dziś wyjątkowo obszerny – ale proszę o cierpliwość i przeczytanie w całości.

Pozwolisz drogi Czytelniku, abym na wstępie przytoczył w ogromnym skrócie historię pewnego obiektu – ZESPOŁU PAŁACOWEGO W BRODACH.

JÓZEF PIŁSUDSKI POWIEDZIAŁ: „KTO NIE SZANUJE I NIE CENI SWEJ PRZESZŁOŚCI, NIE JEST GODZIEN SZACUNKU TERAŹNIEJSZOŚCI ANI PRAWA DO PRZYSZŁOŚCI”.

Dwór w Brodach – zabytkowy dwór z 1. połowy XIX w., wybudowany przez Jana Kantego Brandysa – administratora majątków księcia Kazimierza Czartoryskiego. Późnoklasyczny, otoczony parkiem krajobrazowym dwór rodzinny Brandysów, odegrał historyczną rolę w ruchu ludowym. Właściciel utworzył w nim punkt poczty obywatelskiej, która była zakonspirowanym miejscem przerzutu emisariuszy oraz łączników polskiej emigracji na Zachodzie z krajem po upadku powstania listopadowego.

 

Wspólnie z pułkownikiem armii Królestwa Polskiego Józefem Zalewskim herbu Junosza ,pomimo upadku powstania listopadowego, przygotowywali kolejne powstanie zbrojne, które w założeniach miało mieć zasięg społeczny poprzez wciągnięcie do udziału społeczności wiejskich.

Sprawa upadła po interwencji wysłanych przez Lelewela do Brodów emisariuszy. 1923 to kolejny rok świetności dworu. W posiadłości senatora II Rzeczypospolitej, Ludwika Hemmerlinga, negocjowano podpisany później dokument, zwany paktem lanckorońskim, będący porozumieniem partii centrowych i prawicowych, poprzedzający tworzenie rządu przez Wincentego Witosa.

W wyniku porozumienia do dymisji podał się rząd Sikorskiego i powstał nowy gabinet pod wodzą Wincentego Witosa.

W latach 30 XX wieku majątek przeszedł w ręce utworzonego w 1930 roku Związku Nauczycielstwa Polskiego, któremu został odebrany w 1945 roku celem przekazania Kalwaryjskiej Wytwórni Win.

Od 1977 roku majątek znajdował się w posiadaniu Zakładów Owocowo Warzywniczych w Tymbarku.

Następnie cały kompleks przejął syndyk, który w swych działaniach nie pomagał tylko ewidentnie zaszkodził. Działaniem syndyku była sprzedaż nie dbanie o stan mienia. Sprzedano różnym nabywcom teren przynależący do majątku. Pozostały teren wraz z pałacem na wniosek ówczesnego burmistrza Zbigniewa Stradomskiego za poparciem ówczesnej Rady Miejskiej w roku 2014 zakupiła gmina Kalwaria Zebrzydowska. Tenże burmistrz musiał mieć jakiś „biznes plan” skoro za kwotę znacznie przekraczającą milion złotych zakupił tę nieruchomość. Niestety odchodząc nie pozostawił namacalnych dowodów świadczących o zasadności wydatkowania tej kwoty.

Zastanawia też fakt, że żaden z 15 radnych nie poprosił o ten „biznes plan”. Nie poprosili o uzasadnienie dla zakupu tej nieruchomości.

Może, gdyby kupił ktoś inny dziś ten pałac cieszyłby oko mieszkańców.

Może gdyby zakupiła ten kompleks osoba prywatna, to ta perełka architektoniczna dziś cieszyłaby oko mieszkańców. Mógł tam np. powstać hotel z kompleksem rekreacyjnym, który ściągnął by do nas turystów. Wspomnę tylko, że kolejne działalności to nowe miejsca pracy oraz wpływ środków z tytułu podatków do kasy gminy. Jeśli na terenie gminy tworzyły by się możliwości dla przedsiębiorców to wówczas każdy by na tym skorzystał. Nikogo nie muszę przekonywać, że mamy wiele pięknych miejsc, że mamy potencjał. Trzeba tylko chcieć i nie bać się niepopularnych dziś, ale mających przyszłość decyzji.

Może warto po raz kolejny dać szansę pomysłowi sprzedaży, aby uratować tek kompleks.

Czytając różne pomysły mieszkańców umieszczane w komentarzach skomentuję poniżej tylko dwa.

Pomysł aby w tym pałacu powstała szkoła muzyczna, czy „klubu seniora” to zdecydowanie zły pomysł. Szkoła muzyczna jest w ZS nr 1 w Kalwarii Zebrzydowskiej, a ten jakże wyczekiwany przez emerytów „klub seniora”, który lobbowany był przez Stowarzyszenia Niezależni Kalwaria, którego prezesem jest radny Zbigniew Kochan powstało na obrzeżach miasta, przy ul. Partyzantów. Do tego tematu wrócimy, gdyż znaczne środki zostały wydane, a zarówno miejsce jak i jego prowadzenie zostało porzucone przez dotychczasowych pomysłodawców.

Z całą pewnością temat otwarty – wrócimy do niego.